Stadstuin – Gentbrugge

Tuin
Smalle stadsTuin van 250 m² 

Woning
Rijwoning

Bewoners
Een echtpaar met 4 opgroeiende kinderen

Wensen

  • plonsbad
  • vuurplaats
  • terras groot genoeg voor gezin en  bezoek
  • prive hoekjes 
  • voetbalplek (door verbinding van de tuin van de buren) 
  • opbergruimte
  • diverse en duurzame plantenkeuze
  • behoud van bomen die overhellen in de tuin

 

 

Voor en na

 

Een lange, smalle verwaarloosde tuin in Gent, hier mocht Guerill mee aan de slag. De tuin is gelegen aan de rand van Gent, in een mooi en vooral groen binnengebied, waarbij de bomen van de ene buur mee decor zijn voor de tuin van de ander. Greet (40) en Karel(43) hebben samen vier zonen: Martijn (7), Korneel (9), Hannes (12) en Jasper (14). Op hun verlanglijstje stond een waterpartij, een uitdagende tuin voor de kinderen en oog voor fauna en flora.

De houten klimtoren van de kinderen moest wijken, en we integreerden een zwemvijver. Geen zwemvijver om baantjes te trekken, maar een plonsbad met een diameter van 2m85, groot genoeg om eens een verkwikkende plons in te doen. Het cirkelvormige plonsbad kwam onder de magnolia, en de tuin kwam echt tot leven. Guerill heeft er voor gekozen om de plantenfilter hoger dan het water te brengen. Het water wordt er onder in gepompt, gaat door het substraat en tussen de plantenwortels omhoog en stroomt via de waterval terug het bassin in. Daarmee staan de planten op een verhoogje en vormen de gele lis, dotterbloem, munt en moerasvergeetmenietjes… een groene wand waardoor de zwemvijver meer bij het terras aansluit, een effect dat bovendien versterkt wordt door het geluid en de frisheid van het klaterend water.

 

Dat de tuin zo smal is, is echter handig weggewerkt. Guerill maakte daarbij geen gebruik van rechte lijnen, maar van cirkelvormen en gebogen lijnen om de tuin op te delen. Het mocht en moest wat natuurlijks hebben om weerwerk te bieden aan de contouren van de tuin, want die blijven vanzelfsprekend duidelijk aanwezig. Hoe verder we naar achter gaan, hoe meer de grens tussen de tuinen vervaagt. Naar de linkerbuur is het achteraan zelfs zo dat de grens helemaal verdwijnt. Daardoor konden en kunnen de kinderen probleemloos bij elkaar over de vloer komen en samen dingen beleven. Elke tuin oefent daarbij zijn eigen specifieke aantrekkingskracht uit.

Guerill heeft het tuinpad en de tuin een duidelijk eindpunt gegeven. Niet met het tuinhuis, dat was een project van de eigenaars zelf, maar wel met ruimte voor een extra terras en een keitjesverharding als ondergrond voor een kampvuurplek. Dit stuk van de tuin wordt

door een palenwand wat afgeschermd van de woning en vormt dus een wereld op zich.

Hier ben je weg van ouderlijk toezicht en ook wel wat van het zicht van de buren. Daarmee is het een ideale plek voor de zonen van het gezin en hun vrienden, maar ook Greet en Karel komen hier maar al te graag bij het vuur zitten.

De kinderen slapen hier namelijk wel eens en ook hun vrienden houden ervan om hier te logeren. En dat midden in de stad.

Ga terug